Diabłu ogarek. Czarna wierzba - Studentnews.pl recenzuje

Nowa pozycja Lewandowskiego jest (oczywiście) zalążkiem serii. Dziś autor, który nie ma na koncie serii, równie dobrze mógłby nie istnieć. Osobiście wolę jedną dobrą książkę od czterech średnich, a nawet, prawdę mówiąc, jedna dobrą od czterech dobrych na ten sam temat. Ale rynek decyduje, będzie miał więc Lewandowski nową serię, a wraz z nim czytelnicy.

Wzorem wielu polskich pisarzy fantastyki autor wziął się za naszą przeszłość. Kierunek historyczno-fantastyczny, od niedawna obserwowany w polskiej literaturze, ma dwa nurty. Jeden opowiada, co by było, gdyby koń jakiegoś króla w odpowiednim momencie skręcił nóżkę, wszystko by się potoczyło inaczej i Polska byłaby od morza do morza (co nam się należy jak psu zupa). Jest też podwariant, który prorokuje, co by było, gdyby polska armia 50, 100 i 300 lat temu miała czołgi Abrams. Nurt drugi, nie tak głupawy jak pierwszy, reprezentowany jest niemal jednoosobowo przez Jacka Komudę. Opisuje on w ciężkiej atmosferze co mroczniejsze aspekty naszej przeszłości, z naciskiem na okres upadku Rzeczypospolitej. Tutaj z kolei co by się nie stało, będzie strasznie, a od morza do morza będzie ewentualnie, gdy rak świśnie.

Lewandowski zbliżył się nieco do nurtu numer dwa, jednak po swojemu. Czasy Wazów, tuż przed Potopem, bohater nie w ciemię bity, radzi sobie jak komandos GROM, bigosując, patrosząc i wysadzając. Z pomocy sił nieczystych korzysta sporadycznie, rozsądnie migając się od cyrografów. Polacy na Mazowszu żyją po swojemu, radząc sobie wśród chwiejnej równowagi między niebem a piekłem. Atmosfera zagrożenia astralnego owszem, występuje, ale Lewandowski nie pozbawia nas nadziei jeśli nie na lepsze, to przynajmniej na jutro. W pierwszym tomie bohater wspierany przez cały zaścianek dzielnych krewniaków przejrzał knowania magnatów wspieranych przez satanicznych jezuitów i historia póki co dobrze się kończy. Jednak wiadomo, że po pierwszym tomie muszą nastąpić dalsze, a i Karolus przecież też musi wkroczyć. Na horyzoncie niebo się chmurzy, a złe podnosi paskudną głowę, jednak liczę na to, że solidny bohater Lewandowskiego nie da się zbyt łatwo ani zagranicznym diabłom ani szwedzkim żołnierzom. Z zainteresowaniem zapoznam się z kolejnymi tomami tej prozy, na tle konkurencji książka Lewandowskiego jawi się jeśli nie jako zjawisko, to przynajmniej jako kawałek solidnego czytadła.

Alek Rachwald