Cień Endera -Studentnews.pl recenzuje

Ten pomysł wygląda na bardzo marketingowy. Może by tak Card, zamiast pisać kolejne niszowe powieści, napisałby znowu coś bestsellerowego? Może znowu coś o Enderze, zwłaszcza, że niedawno w kinach był film i kolejne pokolenie poznało zapewne również książkę? Zgodnie ze wstępem Carda nie był to jednak pomysł wydawnictwa, a jego przyjaciela pisarza; książkę o Groszku mieli pisać wspólnie. Tak się jednak złożyło, że Carda tak wciągnął ten pomysł, że przejął przedsięwzięcie całkowicie (sorry, drogi przyjacielu pisarzu!).

Znowu mamy do czynienia z historią dziecka, które - może, może – ma szansę uratować ludzkość przez inwazją z kosmosu, przed Robalami. Groszek ma inne dzieciństwo niż Ender, ba, dzieciństwo Endera wypada w porównaniu po prostu sielankowo. Groszek ma przeciwko sobie całą ulicę Peterów, choć może nie aż tak zdeterminowanych, przynajmniej do czasu. Nędza, głód, stałe zagrożenie życia. A jednak ktoś dostrzega jego potencjał i dziecko trafia do szkoły bojowej w okołoziemskiej przestrzeni.

Część przed szkołą czytałam bez większych emocji; kolejne opisy nędzy i testowanych przez życie strategii Groszka raczej mnie męczyły niż sprawiały przyjemność. To taka lektura, że człowiek ją szanuje, ale raczej nie lubi. Za to w szkole było ciekawie – ciekawie zwłaszcza wtedy, jeśli się zna „Grę Endera”. To nie jest proste powtórzenie historii. To inna, alternatywna wersja, być może prawdziwsza; to już zależy od czytelnika.

Najwyraźniej Groszek jest jeszcze bardziej inteligentny i przenikliwy niż Ender, choć jednocześnie słabszy od niego pod niektórymi aspektami. Jest genialnym strategiem i taktykiem, ale czy potrafi być dowódcą? Czy umie kogoś pokochać? Nie do końca też wiadomo, czy Groszek w ogóle jest człowiekiem…

Jest ciekawie, jest emocjonująco. Niepokoi mnie tylko zapowiedź kolejnych tomów z Groszkiem w roli głównej. Ja już się nasyciłam. Ale może nie mam racji. Rynek wydawniczy jest na pewno innego zdania.

Magdalena Rachwald